Strach – kto z nas go w tej chwili nie odczuwa? Strach o zdrowie, strach o bliskich, strach o pracę, strach o kondycję fizyczną, strach o kondycję umysłu. W stresujących warunkach strach potrafi się karmić, jest uczuciem którego prędko chcemy pozbyć się z głowy, stosujemy świadome lub nie świadome techniki wyparcia aby sobie pomóc. Czy strach zawsze jest zły? Po co odczuwamy strach? Jest to jedna z podstawowych cech pierwotnych, która służy nam do przetrwania. A czy dzieci odczuwają strach? Tak jest on nieodłącznym elementem rozwoju i pełni funkcję psychofizjologiczną. Strach towarzyszy człowiekowi od urodzenia i wraz z wiekiem ulega osłabieniu. Wśród okresów rozwojowych można określić kilka charakterystycznych których nasilenie objawów lękowych jest związane z fazą rozwojową dziecka: – okres niemowlęcy – 0-6 m.ż. strach przed niespodziewanymi, intensywnymi bodźcami zmysłowymi ( nagły hałas, ostre światło) 6 m.ż. – 2 latka – lęk separacyjny, oddzielenie od mamy – 2 – 4 latka – twory wyobraźni (potwory) oraz kolor czarny. To etap rozwoju kiedy dynamicznie zaczyna rozwijać się myślenie wyobrażeniowe.- 5 – 7 lat – czas przedszkolny, których głównym źródłem strachu mogą być katastrofy naturalne. W tym czasie pojawia się lek przed ciemnością. Dość charakterystyczne dla tego okresu są nasilające się dolegliwości somatyczne towarzyszące strachom takie jak bóle brzucha lub inne dolegliwości od strony układu pokarmowego. Jak możemy pomóc dziecku w pokonaniu strachu? Rozmawiajmy, bądźmy przy nich gdy tego potrzebują, bądźmy cierpliwi i wyrozumiali, dajmy im wsparcie poprzez mówieniu o swoich dziecięcych strachach. Dziś na stronie pojawił się audiobook pt. „Strach ma wielkie oczy” czytany przez Panią Adę. Zapraszamy do odsłuchania bajki i życzymy mniej lęku na co dzień.